ԱՄՆ-ի նորընտիր նախագահ Դոնալդ Թրամփը, պաշտոնը ստանձնելու առաջին իսկ օրից, ծրագրում է վերականգնել իր «առավելագույն ճնշման ռազմավարությունն Իրանին սնանկացնելու համար»՝ գրում է Financial Times-ը: «Առավելագույն ճնշման» արշավը նպատակ ունի զրկել Իրանին բանակը հզորացնելու հնարավորությունից, սակայն վերջնական նպատակը Թեհրանին միջուկային նոր համաձայնագրի շուրջ բանակցությունների մղելն է։               
 

Ով անկեղծ է, թող առաջինը քայլ անի

Ով անկեղծ է, թող առաջինը քայլ անի
10.05.2013 | 18:35

Ազատության հրապարակում, երեկ խոսելով փետրվարի 18-ին տեղի ունեցած նախագահական ընտրությունների մասին, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ասել է. «Անհավատների այս բանակում ժողովուրդը հաղթեց: Պարտվեցի ես: Ինձնից ավելի պարտվել է Սերժ Սարգսյանը: Մայիսի 5-ին, որպես այդ պայքարի շարունակություն, պարտվեցինք մնացած բոլորս: …Բոլորս, ինձանից սկսած, գտնվում ենք պարտության մեջ: Եվ դա վերաբերում է Սերժ Սարգսյանին, Ռոբերտ Քոչարյանին, Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, մնացած բոլորիս է վերաբերում»: Րաֆֆի Հովհաննիսյանը նման բովանդակությամբ ելույթ առաջին անգամ չի ունենում: Նախագահական ընտրություններից հետո ծավալված շարժման ընթացքում նա քանիցս ակնարկել է այն մասին, թե բոլորը նույն նավակի մեջ են: Բայց հարցն այն է, որ այս` նույնն է թե միավորման և համատեղ ուժերով երկիրը վերափոխելու մասին միայն «Ժառանգության» առաջնորդը չի խոսել:
2003-ին էլ հետընտրական իրադարձությունների ընթացքում քիչ չեն հնչել միավորման կոչեր: Այն ժամանակ Հովհաննիսյանը երկար մտածում էր ինչ անել` միանա?լ ընդդիմությանը, թե ոտքը կախ գցել: Նույնիսկ խոսվում էր, թե նա սպասում է, որ միգուցե Ռոբերտ Քոչարյանը որևէ առաջարկություն կանի պաշտոնական պորտֆելի տեսքով: Հովհաննիսյանը, ի վերջո, Մատենադարան գնաց մեկ անգամ: Ժողովուրդը ցնծության մեջ էր` միացել են, բայց շուտով պարզվեց, որ ոչ մի միացում էլ չկա իրականում, իսկ սկսված ու դեռևս խախուտ շարժումը շուտով մարեց:
2008-ին էլ հետընտրական շարժմանը Հովհաննիսյանը և՛ միացավ, և՛ ոչ: «Ժառանգություն» խմբակցության պատգամավորները Տեր-Պետրոսյանի հետընտրական շտաբին օգնում էին հետմարտիմեկյան զարգացումների ֆոնին ձերբակալված ակտիվիստներին ոստիկանության բաժանմունքներում աջակցելով, բայց հետագայում, երբ ձևավորվեց ՀԱԿ դաշինքը, «Ժառանգությունը» չմտավ դաշինքի մեջ: Ավելին, սկսեց ներկայացնել երկրում իշխանափոխություն անցկացնելու իր տեսլականը ՀԱԿ դաշինքի նույնահունչ գործունեությանը զուգահեռ, կարծես թե, ինչ-որ առումով խանգարելով ՀԱԿ-ին: Այսինքն, այստեղ էլ Հովհաննիսյանը չէր զգում, որ բոլորի հետ ինքն էլ նույն նավակի մեջ է, մինչև որ խնդիրը սեփական մարմնին առավելագույնս չմոտեցավ: Հիմա նա զգում է, թե խորտակվող նավակը ինչ հետևողականությամբ է ընկղմվում՝ իր հետ տանելով բոլորին անխտիր: Նույնը վերաբերում է, իհարկե, թե՛ ՀՅԴ-ին, թե՛ ՀԱԿ-ին: ՀԱԿ դաշինքը, իսկ հիմա ՀԱԿ կուսակցությունը, ակնարկելով միավորման ու համագործակցության համար բաց դռների մասին, դեմ չէր լինի, որ այն կայանար իր գաղափարների շուրջ: ՀՅԴ-ն էլ երբեք չի զլանում այլ քաղաքական ուժի միավորման որևէ կոչից հետո ներկայացնել իր հերթական ծրագրային կետերը, հասկացնելով՝ միավորվե?լ եք ուզում, եկեք, իմն ավելի լավն է: Իրականում մեր ներքաղաքական իրականության մեջ միասնական պայքարի վերաբերյալ կոչերը միայն խոսակցությունների շարքից են, քանի որ դեռևս որևէ բանակցություն իրական դաշինքի չի վերածվել: Վերջին տարիների քաղաքական դաշինքը, թերևս, ՀԱԿ-ն էր, որը փաստացի արդեն չկա` ներդաշինքային փոխհարաբերությունների, անհամաձայնությունների և այդ կոնտեքստում մի քանի ուժերի` ՀԱԿ-ից հեռանալու արդյունքում:
Մի խոսքով, եթե Րաֆֆի Հովհաննիսյանը ահազանգում է խորտակվող նավակի մասին, կարող է առաջինն ինքը քայլ անել, խիստ որոշակի քայլ, ոչ թե հանրահավաքային ակնարկներ: Նույնը վերաբերում է ընդդիմադիր դաշտում գործող բոլոր ուժերին: Եթե միավորման մասին եք խոսում, առաջինը ձեզնից սկսեք: Իսկ «եթե»-ի ու «ապա»-ի պատճառահետևանքային կապի մասին ժողովուրդն իր պատկերացումներն ունի` անկեղծության դեֆիցիտ կա:


Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1991

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ